සෑමදාම කොට කලිසම ගසාගෙන ටෙනිස් ගහන්න යන ලොකු මහත්තයාගේ දියණිය දකින ආරොන්ට ඉවසා සිටින්නට බැරිම දේ උනේ ඇය උඩ තට්ටුවේ සිට පහතට බහින්නේ අත්වැල උඩින් කකුලක් අනිත් පැත්තට දමා විදුලි වේගයෙන් පහතට රූටා එම දකිද්දීය. අම්මප අත්වැලක් උනානම් ආරොන් සිතූ වාර අනන්තය. රැව්ල කපන බ්ලේඩ් තලයක් ගෙන අත්වැලෙහි මැද ගැසුවේ ඉවසා ඉවසා ඉවසා ඉවසන තැන ගෙවීගිය ආරොන්ය. පසුදා පහන්විය. ඇය සුපුරුදු ක්‍රීඩාවේය. අප්පච්චියේ ආරොන්ගේ තරහ හරියටම පිරිමැහී ඇත. වහා ඇය පව්ලේ වෛද්‍යවරයා වෙත ගෙන ගියාය.
මැසීමට ඇවැසි සියළු උපකරණ රැගෙන ..
දොස්තර - Oh My God ! බේබි කියන්න කොච්චර ඉතුරු කරන්න ඕනිද කියලා?
ම්හ! පිළිතුරක් නැත. ඇය විලියෙන් ඇඹරෙයි
දොස්තර - කියන්න ළමයෝ කියන්න. ලැඡ්ඡ වෙන්න එපා. ඕගොල්‍ලන්ගේ අම්මි බේත්
ගන්නෙත් මගෙන්නේ.
අවසානයේ බැරිම තැන ඇඹරෙමින්
දියණිය - එහෙනම් අම්මගේ තරමටම ඉතුරු කරන්න.
දොස්තර - එහෙනම් බේබි ගිහින් අත්වැලේ තව සැරයක් රූටන්න
No comments:
Post a Comment
දාන්න බලන්න බොක්ක කූල් වෙන ප්‍රතිචාරයක්...