බෝම්බය

එක් සවස් වරුවෙක මැදිවියේ ගැහැනියක් තමන් දන්නා හඳුනන නිවෙසකට පැමිණෙමින් සිටියා ය. නිවසේ දොරකඩ එහි නිවැසි දරුවෙක් සෙල්ලම් කරමින් සිටියේ ය. එම කාන්තාව නිවසට ළඟා වත්ම ඇය දෙස කුහුලින් බැලූ දරුවා ඇගෙන් මෙසේ විමසීය.

"ඇන්ටි, ඔයා ළඟ පුපුරණ ජාති මොනවා හරි තියෙනවද?"

"නෑ. ඇයි පුතා එහෙම ඇහැව්වේ?" කාන්තාව පෙරළා ප්‍රශ්න කළේ විමතියෙනි.

"එහෙනං ඇන්ටි දුර එද්දී අම්මා කිව්වේ ‘අන්න අර බෝම්බෙ අදත් එනවා’ කියල."
පොඩි එකා පිළිතුරු දුන්නේ ය.

නොලිව්වා නං නේද හොඳ?

දිනක් කීර්ති පුවත්පතක පළ කිරීම සඳහා ලිපියක් ලියාගෙන ගොස් එම පුවත්පතේ ප්‍රධාන කර්තෘවරයා හමුවී එම ලිපිය ඔහුට පිළිගැන්වීය. එම ලිපිය පෙරළා බැලූ කතුවරයා කට ඇද කර ගත්තේය.

"පත්තරවලට ලිපි ලියන කොට අනුගමනය කරන සම්මත ක්‍රමයක් තියෙනවා. එහෙම ලිපියකදී කඩදාසියේ එක පැත්තක විතරයි ලියන්නේ. ඔහේ කොළේ දෙපැත්තෙම ලියලනෙ. කරුණාකරලා මේක ආන්න එහෙම නිවැරැදි විදියට ලියාගෙන එන්නකො." කියූ කතුවරයා ලිපිය කීර්ති අතට දුන්නේය.

ඊළඟ සතියේ නැවත එම ලිපිය රැගෙන කීර්ති කර්තෘ තුමා ඉදිරියේ පෙනී සිටියේය.

"ඔන්න සර් කියාපු විදියටම ලිපිය, කොළේ එක පැත්තක විතරක් ලියා ගෙන ආවා."

ලිපිය අතට ගෙන පුටුවේ හරිබරි ගැහී, එය කියවා බැලූ කතුවරයා අවඥායෙන් කට ඇද කොට මෙසේ කීවේය.

"මේක කොළේ එක පැත්තක වත් නොලිව්වා නං තමයි වැඩිය හොඳ."

හැමදාම ඇඳුම් මැදීම

හවස් යාමයේ තම පෙම්වතිය නිලන්ති සමඟ මුහුදු වෙරළට ගිය කරූ, එහි ගලක් මත වාඩිවී, තමා සමීපයේ සිටින ඇය සමඟ පෙම් බස් දොඩවන්නට වූවේය.

අල්ලාප සල්ලාපය මැද ඔහු, ඇයට මෙසේ කීවේය.

"ඔයා දන්නවද බබෝ වැඩක්. මම හැමදාම ඇඳුම් ගොඩාක් මදිනවා."

"ඇයි අනේ ඔයා ඔය තරම් ඇඳුම් පොඩි කර ගන්නේ, හරියට පොඩි බබෙක් වගේ?" නිලන්ති තොදොල් වෙමින් ඇසුවේ කරූට තවත් තුරුළු වෙමිනි.

"නෑ ළමයෝ, මම වැඩ කරන්නේ ලොන්ඩරියක." කරූ, පණුවන් කෑ දත් දෙපෙළ පෙන්වමින් සිනාසුණේය.

පැන්සල වෙනුවට පෑන

එක් සවස් වරුවක සිල්වා දොස්තර මහතා තම ඩිස්පෙන්සරියේ ලෙඩුන් පරීක්‍ෂා කරමින් සිටිද්දී දුරකථනය නාද වන්නට විය. දොස්තර මහතා ලෙඩකු පරීක්‍ෂා කරන අතරතුරේම රිසීවරය කනේ තබා ගත්තේය.

ඒ කථා කළේ දොස්තර සිල්වා තම පවුලේ වෛද්‍යවරයා ලෙස සැලකූ හිතවත් කාන්තාවකි.

"හලෝ, ඩොක්ටර් සිල්වා. මම මිසිස් ගජනායක. බලන්නකො ඩොක්ටර් වුණ වැඩක හැටි. අපේ පුතා, මේ දැන්, මම ලිය ලියා හිටපු පැන්සල ගිල්ලනෙ. අනේ මම දැන් කරන්නේ මොකක්ද ඩොක්ටර්?" ගජනායක මහත්මිය ඉතා නොඉවසිල්ලෙන් කියනවා ඇසුණි.

"ඩිස්පෙන්සරියේ ලෙඩ්ඩු පිරිලා, මිසිස් ගජනායක. මෙතනින් නිදහස් වෙන්න, මට අඩුම ගණනේ පැය දෙකක් වත් යාවි. මේ ලෙඩ්ඩු ටික බලලා මම පුළුවන් තරම් ඉක්මනට ඇවිත් පුතා ගිලපු පැන්සල අරගෙන දෙන්නම්. එතකං පෑන පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් නේද?" සිල්වා දොස්තර මහතා පිළිතුරු දුන්නේය.

දවසේ කාර්ටූන්...

වැඩි කාලයක් නැහැ

"ඇත්තද අර හන්දියෙ ගෙදර ගුණපාල හිරගෙදර ඉඳලා එනවා කියන්නෙ." මැටිල්ඩා තම සැමියා විමලසේනගෙන් ඇසුවේ රෑ කෑම කමින් සිටියදීය.

"වෙන්ඩ ඇති. ඒ යකාට වැඩි කාලයක් කිසිම තැනක ඉන්ඩ බැහැ." විමලසේන පිළිතුරු දුන්නේය.

රිටර්න් එක

එය අලුත්ම සිංහල චිත්‍රපටයේ ප්‍රථම දර්ශනයයි. මුළු ශාලාවම සිනමා ලෝලීන්ගෙන් පිරී පැවතුණි.

එම චිත්‍රපටයේ එක් උද්වේගතර අවස්ථාවක බහින්බස් වීමක් ඇති වී සැමියා තම බිරිඳට වැරෙන් කම්මුල් පහරක් ගසයි. වේදනාවෙන් කම්මුල අල්ලා ගනිමින් ඕ එතැනම වූ සෝපාවක වැතිරී හඬන්නට වූවාය.

මේ අතර මීයට පිම්බාක් වැනි නිහඬතාවයක් පැවති ප්‍රේක්‍ෂකාගාරයෙන් කුඩා ළමයකුගේ උස් හඩක් ඇසිණ.

"ඇයි අම්මේ, ඒ ඇන්ටි අම්මි වගෙ ආපහු හැරිලා ගහන්නෙ නැත්තෙ?"

කුට්ටම් 3 ක්

"ඇයි උඹ කණ්ණාඩි කුට්ටම් තුනක් පාවිච්චි කරන්නෙ?" පාලිත මනෝගෙන් ඇසුවේ ඔහු තම මේසය ත කණ්ණාඩි කුට්ටම් 3 ක් තබා තිබෙනු දැක විමතියෙනි.

"ඇයි ඒක උඹට පුදුමයක් ද?" මනෝ පිළිතුරු දුන්නේ සිනාසෙමිනි.

"එකක් ළඟ බලන්න. අනික දුර බලන්න. තුන්වැනි කණ්ණාඩි කුට්ටම, අනිත් කණ්ණාඩි කුට්ටම් දෙක තිබ්බේ කොහෙද කියල හොයා ගන්න." මනෝ කීය.

සතුට හා සමාදානය

ඩග්ලස් සහ පියතිස්ස අමාත්‍යාංශය වෙත යමින් සිටියේ රාජකාරී කටයුත්තකටය.

"ඉතින් පියතිස්ස මහත්තයා කොහොමද ජීවිතේ කාරිය?" ඩග්ලස් ඇසීය.

"වරදක් නැහැ මිස්ටර් ඩග්ලස්. නෝනයි මායි සතුටෙන් සමාදානෙන් ජීවත් වෙනවා. ඔය ඉඳලා හිටලා තරහක් ගියාම නෝනා අතට අහුවෙන මැටි කෝප්පෙකින්, වලදකින් දමලා ගහනවා.
ඒ වුණාට අපි සතුටෙන් තමයි ජීවත් වෙන්නේ." පියතිස්ස කීවේය.

"දෙයියෝ සාක්කි! හැලිවලංවලින් ගහගෙනත් කොහොමද සතුටෙන් සමාදානෙන් ජීවත් වෙන්නෙ?" ඩග්ලස් ඇසුවේ ඔළුවේ අතගසා ගනිමිනි.

"මේකනෙ කාරණේ. එහෙම ගහන පාරක් මට වැදුණොත් නෝනා සතුටු වෙනවා. ඒ පාර මට වැදුණේ නැත්තං මම සතුටු වෙනවා."
පියතිස්ස කීවේ සිනාසෙමිනි.

දිවීමේ තරගය

රන් කුසලානයක් අතැතිව, හති දමමින් දුව ආ සුගත් වහා ගෙට රිංගා කඩිමුඩියේ ම දොර වසා එහි අගුලු දැමීය. ඒ සද්ද යට ඉස්තෝප්පුවට ආ ඔහුගේ බිරිඳ ඩල්සි, විශ්මයෙන් මුව අයා මෙසේ කීවාය.

"හරි ෂෝක් අනේ... කොහෙන්ද ඔයාට මේ කප් එක හම්බවුණේ?"

"මම රේස් එකෙන් පළවැනියට ආවා." පුටුවක් මත වැතිරී සිටි සුගත් කීවේ හතිදමමිනි.

"මරු... ඉතින් කවුද අනේ දෙවැනියට, තුන්වැනියට ආවේ?" ඩල්සි නැවතත් ඇසුවාය.

"පොලිස්කාරයා දෙවැනියා. කප් එක අයිතිකාරයා තුන්වැනියා." සුගත් පිළිතුරු දුන්නේ දොර දෙස බලමිනි.

ගන්නව නම් මෙන්න ෆැන් එකක්...

සිංහයකුගේ මගුල

ඔන්න එකමත් එක කැලක සිංහයකුගේ මගුලක්...ඉතින් වටපිටාවේ කැලාවල සිංහයෝ ඔක්කොමවාගේ මේ මගුලට ඇවිත් හිටියා.

ඉතින් මේ මගුලේ වැඩකටයුතු හොඳින් කෙරිලා යුවල පිටත්වෙන්න හදන කොට සෙනග අතරින් කෑගහන සද්දක් ඇහුණා

"ජය වෙවේවා මල්ලිට ජයවේව ඔහොම යං ඔහොම යං "

කට්ටියම වටපිට බැලුවා ......

පුංචි මීයෙක් හොඳට ඇදපෙලදගෙන, සොට් එකක්ක දාගෙ කැගහනවා..

"මේ කැහැටු මීයෙක් මොකද... මේ සිංහ ගුහාවේ මගුලට අවේ???"

සිංහයෝ තරහෙන් කෑගහල..... මීයව අල්ලාගෙන

"තෝ මොකටද බෝල මේ සිංහයෝ ගොඩේ කැගහන්නේ තොට කව්ද එන්න කිවේ???"

"හරි හරි මල්ලි මාත් බඳින්ද කලින් සිංහයෙක් තමයි..." මිය සිනාසෙමින් කිවේය

ඒ විදිහට බැරි ද?

විවාහ වී වසර දහයක් පිරීම නිමිත්තෙන් නිහාල් තම බිරිඳ වූ අනෝමා සමඟ චිත්‍රපටයක් බැලීමට ගියේය. එය අතිශය කාමභෝගී ජවනිකාවන් ගෙන් පිරුණු චිත්‍රපටයකි.

චිත්‍රපටය නරඹා විත් කාරයට ගොඩ වූ සැණෙන් නිහාල් ගේ මුහුණට එබුණු අනෝමා ආයාචනාත්මකව මෙසේ ඇසුවාය.

"ඇයි අනේ ඔයා මට ඒ විදියට පේ‍්‍රම කරන්නෙ නැත්තෙ?"

"ඔයාට පිස්සු ද? ඔය විදියට කරනවට ඒ ගොල්ලන්ට කොච්චර ගෙවනවද කියල ඔයා දන්නව ද?’ නිහාල් වහා කීය.

හඳුනා ගන්නා ලකුණක්...

සූරියා තම කාර්යාලය කිට්ටුව පිහිටි බැංකුවකට ගොඩවුණේ චෙක්පතක් මාරු කරගන්නා අදහසිනි.

චෙක්පත පිරික්සා බැලු කවුන්ටරයේ සිටි නිලධාරියා සූරියා දෙස බලා "මිස් ඔයා ගෙ අයිඩෙන්ටි කාඩ් එක දෙන්න." යනුවෙන් කීවේ හැඳුනුම්පත පරීක්ෂා කරන අදහසිනි.

"අනේ මම අයිඩෙන්ටිය නං දාලා ආවෙ." සූරියා කීවේ ලැජ්ජාශීලී සිනාවක් මුවට නංවා ගනිමිනි.

"හොඳයි එහෙනං, මිස්ව හඳුනාගන්න මොකවත් මිස් ළඟ තියෙනවද?" නිලධාරියා කාරුණිකව ඇසීය.

මඳක් කල්පනා කළ සූරියා ලැජ්ජාවෙන් සිනාසී මෙසේ කීවාය.

"මගෙ දකුණු කලවේ උපන් ලපයක් තියෙනවා."

පහේ ශිෂ්‍යත්වයට සායනික ප්‍රතිකාරයක්

පහේ ශිෂ්‍යත්ව වැඩමුළුවක් පසුගියදා හොරණ පාසලකදී පැවැත්විණි. එම වැඩමුළුවේ දී ශිෂ්‍යත්වයට පෙනී සිටින දරුවන් පමණක් නොව ඔවුන්ගේ මව්පියෝ ද දැනුවත් කරති.

ශිෂ්‍යත්වයට පෙනී සිටින දරුවන්ට දිය යුතු ආහාර ගැන ද මව්පියන්ට කරුණු කියා දීමත් හොරණ වැඩමුළුවේ දී සිදු විය.

හොරණ වැඩමුළුවට දොස්තර කෙනෙකු සහභාගී කරවා ගන්නට ඒ ගැන හොරණ පදිංචි හිතවත් නිලධාරී මහතකුට කතා කිරීමට අසෝකා පියවර ගත්තාය.

"ඔව් ! ඔව් ! ඔයා ගිහින් මං මේ කියන අය හමුවෙන්න කෝ. ඒ අය උදව් කරාවි" අපේ නිලධාරී මහතා කීවේය.

ඒ අනුව අසෝකා ගොස් නිලධාරීතුමාගේ යාලු දොස්තරලා දෙන්නෙක් සමඟ කතා කර තිබේ.

"ආ ඒ මහත්තයාද ? මං හොඳට දන්නවා. ඒ මහත්තයාගෙ බල්ලා මේ ගිය සතියෙත් මං ළඟට ගෙනාවා. මොකද ඉතින් මගෙන් කෙරෙන්න ඕන" දොස්තර ඇසුවේය.

අසෝකාට කටඋත්තර නැති විය.

කෑම වේල

"හලෝ! මම මැඩම් පැරෆනේලියා. මට ඉක්මන් කරල බැදපු කුකුලෙක් එවනව ද?"

"අපි ළඟ බැදපු කුකුල් මස් නෑ"

"එහෙනම් උයාපු ඉස්සෝ ප්ලේට් දෙකක් එවනවා ද?"

"අපි ළඟ උයාපු ඉස්සොත් නෑ"

"මොන කරදරයක් ද මන්ද. එහෙනම් මට එළුමස් කරියක් විගහට එවනවා."

"එළු මස් කරි අපි ළඟ නෑ."

"හලෝ ඔය ගාර්ධිර් අය්යා ගේ හෝටලේ ද?"

"නැහැ, අපි මේ මාලක්ක ගේ මල් කඩේ."

"එහෙම නම් මට සුදුමල් වඩමක් එවන්න අපේ මිනිහ දැනටමත් බඩගින්නේ මැරිල ඇති!"

කිවිසුම් යාම

වයසට යමින් සිටින සිය පියාට කාන්තාවක් සුභ පතයි.

"මට ඔබ ගැන හරි ආඩම්බරයි. ඔබට කිඹුහුම් යද්දී ඔබේ අතින් කට වසා ගන්න දැන් ඉගෙන ගෙන තිබෙන බව මම දැකල තියෙනවා"

"ඇත්තෙන් ම ඔව්!" යැයි වයස්ගත පුද්ගලයා පැවසීය.

"එහෙම නැතුව මම කොහොමද මගේ දත් කුට්ටම අල්ලා ගන්නේ?"

සීනි පෙට්ටිය

ඔහු කුස්සියට පැමිණ සීනි පෙට්ටිය විවෘත කළේය. ඇතුළත බලා එය වසා දැමීය.
බිරිය මේ සියල්ල බලා සිටියාය.

යළිත් කුස්සියට පැමිණි ඔහු සීනි පෙට්ටිය ඇරියේ ය. ඇතුළට එබිකම් කළේය. පෙට්ටිය වසා දැමුවේය.

"ඔයා මොනවද ඔය කරන්නේ. අරිනවා... බලනවා... වහනවා" බිරිඳ ඇසුවාය.

"දොස්තර මට කිව්වා නිතරම ‘ෂුගර් ලෙවල්’ එක චෙක් කරන්න කියලා" ඔහු පිළිතුරු දුන්නේ ය.

පොත් ඔබේ මිතුරෝය...