සෙනසුරාදා මද්දහනේ වසන්තා තට්ටු නිවාසයේ ජනේලයෙන් පහළ පාර දෙස බලා සිටියේ ටියුෂන් පන්තියකට ගිය තම දියණිය පැමිණෙන්නේ දැයි විපරම් කරමිනි.
බර කිරණ තරාදියක් සහ ගෝනියක් අතින් ගෙන පාර දිගේ ආ මිනිසෙක්, වසන්තා දැක උඩ බලමින් උස් හඬින් මෙසේ කීය.
“නෝනා, පාව්චිචි කරන්ඩ බැරි පරණ බඩු තියෙනවා නං ගන්නවා.”
වසන්තා ද කටහඬ මඳක් උස් කොට මෙසේ පිළිතුරු දුන්නා ය.
‘හවසට වරෙන්. දැන් මහත්තයා ගෙදර නෑ.”
No comments:
Post a Comment
දාන්න බලන්න බොක්ක කූල් වෙන ප්‍රතිචාරයක්...